Një karrierë e shkëlqyer 20-vjeçare që meritojnë të festohen. E kur quhesh Zlatan Ibrahimoviç, minimumi është të bësh një libër “Unë jam futbolli”. Kampioni suedez dhe sulmuesi 37-vjeçar gjithmonë ka thënë se nuk kishte nevojë për një pseudonim për të pasur frikë, por është marë pikërisht me këtë: përshkimi i të gjitha etapave të karrierës së tij.
Zlatan ka folur në një intervistë për Vanity Fair, se libri i parë i tij, “Unë, Ibra”, ishte një histori për personin, ndërsa libri i dytë do të jetë historia e futbollistit, ku përshkruhet me foto dhe kujtime çdo hap domethënës në karrierën e tij futbollistike.
“Shumë lojtarë kanë luajtur në një skuadër të vetme, kurse unë kam pasur fatin të lëviz dhe të luaj me klubet më të mira në botë dhe ia kam dalë gjithsesi”, ka thënë futbollisti.
I pyetur nga Vanity Fair nëse beson në Zot përgjigja e futbollistit ishte kjo: A besoj në Zot? Ku ishte kur më vdiq vëllai im? Fëmijët e mi nuk do i lë të fitojnë, por të mundohen të fitojnë”.
Një gjë është e sigurtë, Zlatan është simbol i futbollistit që ia ka dalë. Pa trajtime favorizuese ka arritur të luajë me klubet më të mira të botës dhe të fitojë. Fëmijë i një çifti emigrantësh jugosllavë në Suedi, Ibra është rritur me këtë mbiemër që ska lidhje me suedishten.
“Nëse do të quhesha Svensonn do të kisha ndonjë mundësi më shumë. Por kjo më ka stimuluar shumë, duhet të jem dhjetë herë më mirë se të tjerët për të arritur të njëjtat objektiva. Të diskriminohem më ka bërë të punoj si i çmendur”, thotë futbollisti.