Artani, një emigrant shqiptar, i dëbuar nga shteti britanik, në një intervistë për BBC ka rrëfyer historinë e rrugëtimit të tij me gomone drejt Britanisë, si edhe dëbimin.
Ai tregoi se iu dha kontrabandistëve kurdë rreth 3,500 £ (4,169 dollarë) për udhëtimin nëpër kanalin anglez, para të cilat i mori hua nga miqtë dhe familjarët. Për bashkëpunimin me kontrabandistët kurdë, ai tha se nuk ishte aq i mirë.
“Trafikantët ishin të armatosur me thika dhe pistoleta. Ata na kërcënonin vazhdimisht, duke thënë të mos filmonim asgjë dhe as të mos pini cigare pasi drita do të na largonte vendndodhjen”, tregon ai.
Artani kujton se si autoritetet britanike i ndihmuan të dilnin të sigurt në breg.
“Udhëtimi përtej Kanalit ishte torturë. Ishte ftohtë, stuhi dhe tepër e frikshme. Një varkë e policisë franceze u shfaq 20 minuta në udhëtimin tonë. Ata na shoqëruan nga një distancë ndoshta 200 metra, vetëm duke vëzhguar, gjë që na siguroi. Ata qëndruan për tre orë, ndoshta më shumë. Më pas kaluam në ujërat e Mbretërisë së Bashkuar dhe thirrëm policinë britanike. ta na thanë se po vinin për të na marrë, se nuk duhet të na zërë paniku. Ata u sollën mirë dhe u dukën shumë mikpritës dhe të sjellshëm. Ne u hodhëm në varkën e policisë në Mbretërinë e Bashkuar ku morëm jelekët e shpëtimit”, tha Artani.
Ashtu si mijëra të tjerë që kanë kaluar Kanalin me varka të vogla këtë vit, ai përfundoi në qendrën e pritjes Manston në Kent.
“E di që kam hyrë ilegalisht, por nuk kam ardhur për qejf. Kam ardhur se dua të punoj. Nuk kam kërkuar azil. Unë u thashë atyre se jam një emigrant ekonomik. Babai im është invalid. Prej 15 vitesh ai jeton me pensionin e një invalidi, nuk mjafton për të blerë ilaçet e tij. Nëse hyn në një vend të huaj pa dokumentacion të rregullt, viza, pulla, sigurisht që po hyn ilegalisht”, vazhdon ai.
Artani ka treguar mes të tjerash momentin e deportimit.
“Na nxorën jashtë, ne ishim të rrethuar nga policia. Në atë moment isha aq i mërzitur sa nuk mund ta përshkruaj. Ndjeva se truri po më shpërtheu dhe nuk mund të bëja asgjë për të gjithë. Kam qarë gjatë gjithë udhëtimit, që nga momenti që hipa në atë autobus dhe kuptova se po më dëbonin, deri sa mbërrita në Shqipëri”, tha Artani.
“Ishte një terror i paimagjinueshëm. Me siguri do të thoja që mos zgjidhni gomonen. Nëse ka një rrugë ligjore, me vizë, atëherë po largohuni, por ju lutem mos mendoni kurrë të largoheni me gomone”, këshilloi Artani.