Rrufeja që goditi sipërfaqen e planetit Tokë miliarda vjet më parë mund të ketë zhbllokuar fosforin e nevojshëm për krijimin e ADN-së, qelizave dhe kockave, ka zbuluar një studim i ri.
Studiuesit në Yale dhe Universitetin e Leeds thonë se rrufeja thelbësore mund të ketë marrë një quintillion – një numër me 30 zero – goditje rrufe për një miliard vjet.
Ata thonë se këto goditje zhbllokuan fosforin e nevojshëm për krijimin e biomolekulave që do të ishin baza e jetës në planet.
Fosfori është përbërës kryesor i domosdoshëm për formimin e jetës – por nuk ishte i arritshëm lehtë në Tokë miliarda vjet më parë, i mbyllur brenda mineraleve.
Zbulimi mund t’i ndihmojë shkencëtarët të kuptojnë se si u formua për herë të parë jeta në Tokë dhe se si ajo ende mund të formohet në planetët si Toka në të gjithë universin.
Pyetja për studiuesit ka qenë: Si u fut fosfori i Tokës në një formë të përdorshme për të ndihmuar krijimin e ADN-së, ARN-së dhe biomolekulave të tjera të nevojshme për jetën?
Shfaqja e jetës në Tokë varej nga një koktej i saktë i përbërësve kritikë, njëri prej të cilëve është fosfori.
Shkencëtarët shikuan së pari meteoritët – copa shkëmbinjsh hapësinorë si asteroidë dhe kometa që bien poshtë në sipërfaqen e Tokës.
Ideja ishte që meteoritët që përmbajnë mineralin fosforik- i cili është i tretshëm në ujë – u përplas në sipërfaqen e Tokës me frekuencë të mjaftueshme për të krijuar kushtet e nevojshme për jetën biologjike.
Pengesa në teorinë e meteorit, sidoqoftë, kishte të bënte me frekuencën – do të duheshin më shumë gurë hapësinorë sesa mendohej të kishin rënë në Tokë në atë kohë.
Gjatë periudhës kur mendohet të ketë filluar jeta, diku nga 3.5 në 4.5 miliard vjet më parë, frekuenca e përplasjeve të meteorit në Tokë ra.
Por ka pasur një burim tjetër të fosforit që gjendet në pllakat e rralla të quajtura schreibersite.
Sipas autorit kryesor Benjamin Hess, schreibersite mund të gjendet gjithashtu në disa gota – të quajtura fulgurite – që formohen kur rrufeja godet tokën.
Gota që rezulton nga goditja e rrufesë përmban pak fosfor nga shkëmbinjtë sipërfaqësorë, por në formë të tretshme. Ekipi krijoi një model kompjuterik për të zbuluar se sa rrufe goditën Tokën në kohën kur filloi të shfaqej jeta.
Hess dhe bashkëautorët Sandra Piazolo dhe Jason Harvey nga Universiteti i Leeds vlerësuan se Toka e hershme pa një deri në pesë miliardë rrufe çdo vit.
Sot sipërfaqja e Tokës goditet nga rrufetë rreth 560 milion herë në vit, vlerësoi ekipi.
Kjo do të shtonte deri në 0,1 deri në 1 goditje quintilioni gjatë një miliard vjetësh duke goditur planetin – dhe mjaft fosfor të përdorshëm të prodhuar si rezultat.
Duke përdorur një komplet teknikash spektroskopike, ata e gjejnë shreibersitin brenda mineraleve qelqore të formuara nga goditjet e rrufeve në toka të caktuara të pasura me argjilë.
Duke vlerësuar sasinë e shkreibersitit që mund të jetë prodhuar nga secila goditje dhe zonën e përshtatshme të tokës në Tokën e hershme, ata llogarisin që goditjet e rrufesë mund të kenë çliruar midis 110 dhe 11,000 kg fosfor në vit.