Papa Françesku në kopshtin e kishës së Bazilikës së Shën Pjetrit përpara një sheshi bosh, kryesoi një moment lutjeje për të thirrur fundin e pandemisë koronavirus ashtu siç ishte njoftuar në datën 19.
Papa i kishte ftuar të gjithë të marrin pjesë shpirtërisht, përmes mediave, të dëgjojnë Fjalën e Zotit, të ngrenë një lutje në këtë kohë të gjykimitnë kohën kur Italia ndodhet e gjunjëzuar nga koronavirusi.
“Ju mund ta ndjeni atë në ajër, ju mund ta ndjeni atë në gjestet tuaja, sytë tuaj e thonë atë. Ne u gjetëm të frikësuar dhe të humbur. Si dishepujt e Ungjillit ne u zënë në befasi nga një stuhi e papritur dhe e tërbuar, shpjegoi Papa Françesku, e kuptuam se gjendemi në të njëjtën barkë, të gjithë të brishtë dhe të çorientuar, por në të njëjtën kohë të rëndësishëm dhe të domosdoshëm, të gjithë të thirrur të rreshtohemi së bashku, të gjithë në nevojë për të ngushëlluar njëri-tjetrin. Në këtë anije … ne jemi të gjithë atje, si ata dishepuj, të cilët flasin me një zë dhe në ankth ata thonë: “Ne kemi humbur” (v. 38), kështu që edhe ne kemi kuptuar se nuk mund të shkojmë në secilin më vete, por vetëm së bashku”.
“Ne vazhduam me shpejtësi të plotë, duke u ndjerë të fortë dhe të aftë në gjithçka, të babëzitur për fitim, ne e lëmë veten të zhytemi nga gjërat dhe të hutohen nga nxitimi. Ne nuk ndalëm para thirrjeve tuaja, nuk u zgjuam përballë luftërave dhe padrejtësitë planetare, ne nuk kemi dëgjuar britmën e të varfërve, dhe të planetit tonë të sëmurë rëndë. Vazhduam të padënuar, duke menduar për të qëndruar gjithmonë të shëndetshëm në një botë të sëmurë, tani, ndërsa jemi në një det të ashpër, ju përgjërojmë: “Zgjohuni Zot!”