Në nderim të dibranëve të dëbuar që u pritën me zemër të hapur nga tiranasit është vendosur një memorial si shenjë historike dhe artistike.
Kjo vepër do t`i kujtojë të gjithë brezave të familjeve dibrane se të parët e tyre u detyruan me forcë, dhunë dhe genocide, prej politikave të mbrapshta sllave të shekullit XX. Dibranët nuk mund të harrojmë mikëpritjen e dyerve dhe zemrave të hapura të familjeve autoktone dhe të nderuara të Tiranës së asaj kohe. Memoriali u ndërtua me këmbënguljen dhe iniciativën e shoqatës “Bashkësia dibrane”.
Ai mori formën e tij origjinale prej idesë së arkitekit Afrim Shatku, prej Shkupi dhe skulptorit Ardian Pepa, pedagog në Universitetin e Arteve në Tiranë, si dhe përpjekjeve të gjithanëshme të zotrinjve Bujar Kapexhiu dhe Saimir Shatku, të cilët drejtojnë kryesinë e Shoqatës “Bashkësia Dibrane”, në Tiranë.
Zgjidhja artistike e Memorialit është frymëzuar nga fakte historike tashmë të shkruara në Historinë e Shqipërisë dhe të Dibrës. Imazhi i tij është frymëzuar nga arkitektura dhe urbanistika e asaj kohe të qytetit të Dibrës së Madhe, gjë e cila është harmonizuar me modelimin e imazhit të pikturës me titull “Refugjatët” e piktorit të shquar Abdurrahim Buza. Kjo zgjidhje monumentale ka përmbushur situatën historike të ngjarjes e cila përkujtohet në 110 vjetorin e saj.
Luan e Melika Leka janë sponsorët e krijimit të Memoroalit të veçantë. Ata bënë të mundur që përpjekjet e Shoqatës “Bashkësia Dibrane” të bëhen realitet.
Kjo shenjë monumentale, në ditët e sotme ka përmbushur kujtimin e dibranëve, që u masakruan rrugës për në Shqipëri, prindërve dhe gjyshërve mbërritën në Tiranë.
