Përpara disa muajsh po kërkoja foto të vjetra te bukinistët e Senës në Paris. Një vajzë afër meje shfletonte kopertina revistash. Mu kujtua biseda me të dhe e shkrova, ditën kur plagosën shkrimtarin Salman Ruzhdi në New York.
Si e ke emrin?
Soni.
Mund të të bëj një foto?
Po, tha Soni
Je indiane?
Nga e kuptove,tha Soni.
Jam mësuar të njoh njerëzit,
Si të qëndroj?
Në mes të atyre fotografive të vjetra, thashë unë.
Cfarë janë këto foto, pyeti Soni.
Këto janë disa nga gratë më të bukura të Francës duke pozuar të zhveshura për fotografë të ndryshëm.
Në Indi kjo nuk ndodh, gratë nuk zhvishen për foto, tha Soni.
Je budiste?
Jam hindu,
Nga cila zonë e Indisë?
Nga Bombei
Je nga qyteti i Salman Ruzhdisë,
Duhet të jetë mysliman, nuk e njoh, tha Soni.
Është një shkrimtar indian që muslimanët e kanë dënuar me vdekje.
Ne nuk i vrasim shkrimtarët, tha Soni.
Edhe ai është gjallë akoma nuk e kanë vrarë, thashë unë.
Si dukem mes këtyre grave lakuriq?
Dukesh si një nxënëse e turpshme,
Unë jam nxënëse në Paris,
Cfarë studion?
Sustainable management, administrim të qëndrueshëm.
Si të duket Parisi?
Vetëm dy javë kam këtu, po nuk ka diell dhe kam pak frikë.
Do mësohesh, thashë unë, në Paris dielli nuk është i domosdoshëm.
Duhet të iki, tha Soni
Ku do shkosh,e pyeta.
Po kërkoj një kopertinë të Kim Kardashian.
Të veshur?
Sigurisht, tha Soni.