Nikos Dendias u bë ministër i Jashtëm i Greqisë në vitin 2019 dhe me ardhjen e tij në krye të diplomacisë helene u duk se forcimi i lidhjeve ekonomike dhe kulturore me Rusinë ishte bërë një prioritet kryesor për politikën e jashtme të re dhe të rinovuar të vendit.
Kjo kulmoi në disa takime të nivelit të lartë midis zyrtarëve grekë dhe rusë, duke përfshirë pesë takime midis Dendias dhe homologut të tij rus Sergey Lavrov, i fundit që ishte më 18 shkurt – vetëm disa ditë përpara se Kremlini të nisë atë që e quan një “operacion special ushtarak” në Ukrainë.
Megjithëse u bënë përparime të rëndësishme në forcimin e lidhjeve ekonomike, koordinimin e ngjarjeve kulturore, trajtimin e fatkeqësive dhe nxitjen e turizmit, të gjitha u rrëzuan kur Athina hodhi poshtë ashpër pretendimet e Moskës në lidhje me Ukrainën dhe e përshkroi kategorikisht “operacionin ushtarak special” si një “pushtim”.
Nga këndvështrimi grek, ngjarjet në Ukrainë shihen si të papranueshme pasi ndërlikojnë më tej përpjekjet për të zgjidhur çështjen e Qipros që Greqia ka me Turqinë që nga viti 1974.
Është raportuar se Partia Demokracia e Re në Greqi ka një ndarje ideologjike midis një fraksioni pro-amerikan dhe një fraksioni pro-francez. Dmth forcat proatlantiste dhe atyre që kërkojnë më shumë “autonomi strategjike evropiane”.
Edhe pse kjo ndarje mohohet zyrtarisht nga partia në pushtet, më shumë aludime të kësaj ndarjeje ishin evidente kur kryeministri Kyriakos Mitsotakis dhe ministri i mbrojtjes Nikos Panagiotopoulos, pa praninë apo kontributin e Dendias, vendosën të dërgojnë armë në Ukrainë.
Megjithëse nuk është e sigurt se çfarë saktësisht dërgoi Greqia, por raportohet se janë kryesisht armë të prodhuara nga epoka sovjetike.
Megjithatë, çështja nuk është nëse këto armë do të ndryshojnë rrjedhën e luftës, por çështja është qëllimi i qeverisë greke – të ndjekë verbërisht kërkesat e NATO-s dhe Uashingtonit.
Greqia ka rrethana unike për të konsideruar që shumica e anëtarëve të tjerë të NATO-s dhe BE-së nuk e bëjnë këtë, si për shembull fakti që deri në 150,000 grekë në rajonin e Mariupolit kanë jetuar dhe vuajtur nën Batalionin neo-nazist Azov që nga viti 2014. Megjithëse grekët liberalë dhe media pro-qeveritare festuan me entuziazëm që armët greke po dërgoheshin në Ukrainë, askush nuk mendoi se ato mund të përfundonin në duart e Batalionit Azov, i cili vetëm disa ditë para se Rusia të fillonte “denazifikimin” e saj të Ukrainës, vrau një grek etnik dhe qëlloi dy të tjerë sepse flisnin vetëm rusisht.