Nga Artur Ajazi/
Opozita e (pa) bashkuar duket se nuk e ka patur gati “kartolinën politike ” të vitit të ri 2019 për militantët e saj, derisa ervinët dhe profesorët e saj milionerë dalin dhe psonisin në deklaratat e tyre mediatike, sërish avazin e vjetër me “astirë dhe studentë”. Një fjalë e urtë thotë “vit i ri, avaz i vjetër”, dhe kjo vlen për opozitën tonë, e cila nuk ka jetuar dhe nuk ka gjasa të jetojë politikisht me realitetin objektiv, nuk ka gjasa të kuptojë sa vlen fjala dhe “vepra” e saj e munguar, por ka ndalur vrapin e saj tek kollonat e vjetra të rrënojave historike.
Rama e bëri dhe e shpërndau tek shqiptarët “kartolinën” e vitit të ri 2019, e bëri të madhe dhe të thjeshtuar nga “boritë” dhe fishekzjarret, duket rinovuar qeverisjen, duke plotësuar maksimalisht kërkesat e studentët, dhe duke ringjyrosur me blu të errët opozitën qesharake të SHQUPI-t.
Vit i ri , avaz i vjetër Lulzim, dhe kjo vlen për një opozitë e cila edhe pse e ndajnë edhe 180 ditë nga dita kur shqiptarët do të votojnë për kryetarët e bashkive, ndjehet më e “plakur” se kurrë, më e çoroditur se kurrë, në kufijtë e mbijetesës politike.
Vit i ri , avaz i vjetër për një PD, e cila është drejt një gjendje atrophie (jashtë funskioni) strukturale, që ka dhënë deri sot shembullin më të keq se si katandiset një parti politike kur privatizohet dhe mbahet me dhunë nën tutelë.
Vit i ri, avaz i vjetër, për një opozitë e cila nuk ka gjetur dhe nuk ka gjasa të gjejë ndonjëherë brënda vehtes, rrugën e ribashkimit, riaftësimit , rivlerësimit dhe ndërgjegjësimit politik për çfarë ka ndodhur deri sot brënda saj.
Duke mbyllur 2018 dhe duke hapur 2019 me zjarret e kazanëve të Astirit dhe duke pritur me ankth 7 janarin, ervinët dhe profesorët e Lulzimit , jo vetëm nuk kanë hapur asnjë fletë të bardhë të kalendarit të ri, por po tregojnë se po kthejnë nga e para fletët e zhubrosura të kalendarit të vjetër politik.
Fyelli i ervinëve ka mbetur tek bulevardi para Kryeministrisë, kurse kavalli i profesorit të tyre ka mbetur tek Astiri, ndërkohë që kryetari Basha, as që ka ndërmend të merret me partinë, me programin zgjedhor, zbulimin e emrave të kandidatëve për zgjedhjet e qershorit 2019, apo me sqarimin e skandaleve të bujshme të dhjetorit 2018 që u adresuan ndaj tij.
Ai thjesht po merret me “nivelin e ulët ekonomik, apo me bonusin e foshnjeve të sapolindura dhe shpërblimin e pensionistëve” duke i quajtur ato “mashtrimet e Ramës”. Kryetari opozitës së (pa) bashkuar në asnjë rast të vetëm, nuk ka sqaruar shqiptarët për skandalet e reja dhe të vjetra, që lidhen me PD dhe personin e tij, duke preferuar të nisë edhe 2019, me avazin e vjetër.
Qasja edhe njëherë drejt Astriti dhe studentëve, mbeten “platforma” dështake e një opozite anemike dhe kaotike, e cila pasi ka mbyllur me turp në 2018 një fushatë “zgjedhjesh të reja” në parti, dhe pasi nuk ka gjasa të gjejë mes vehtes “kandidatët e fitores” për bashkitë, po kthehet tek avazi vjetër. Informaliteti dikurshëm ka qenë dhe mbetet për opozitën e sotme “rritje ekonomike”, pirateria dhe shkeljet e ligjit dikur, mbahen akoma prej saj si “rekorde të rritjes ekonomike”. Sikur të mos kishe jetuar asnjë ditë në Shqipëri, dhe të dëgjoje ervinët e PD tek belbëzonin “akuzat dhe denoncimet ndaj pushtetit të sotëm”, duke tundur letra dhe dosje skandalesh, do të kishe besuar dhe do të ishe bindur papritur se “kjo opozitë është e denjë për pushtetin e shqiptarëve”.
Shqiptarët tashmë e kanë humbur shpresën se kjo opozitë do ti rikthehet normalitetit, se kjo opozitë do ti rikthehet institucioneve, sepse ndjehet e trembur nga gjithçka, madje edhe nga vetë gjoja “Vettingu në politikë” që propozoi në muajt e anullisë vjeshtore.
Ajo thjesht po i rikthehet avazit të vjetër, refuzimit të formimit të institucioneve të reja të drejtësisë dhe historive komike me babale, që nuk do ti mungojnë kurrë.